Drommen mensen in weinig kleding met spullen lopen naar de IJzeren man, het natuurlijke strandbad in Vught. Het is druk. Het is heet. De auto staat ver weg geparkeerd. Nynke en ik fietsen er langs. We hebben net een rondleiding over het voormalig SS-terrein van Kamp Vught gedaan.  Ik besef dat 70 jaar geleden ook drommen mensen in weinig kleding met spullen langs de IJzeren man liepen, echter vanaf het station naar Kamp Vught. Zeven kilometer lang in de kou, moe, uitgeput, bang voor wat hen te wachten staat. Geen zomers uitje, maar meegenomen naar het kamp om te werken.  Ruim 750 gevangenen hebben Kamp Vught niet overleefd. Veel gevangenen, vooral joodse (12.000) zijn gedeporteerd. Van hen keerde na de oorlog bijna niemand terug.

Nynke en ik hebben vakantie in Vught. We logeren op een plekje dicht bij dit strandbad. Donderdag liggen we zo snel mogelijk op het strand en genieten wij van het verkoelende water. Vrijdag bezoeken wij Kamp Vught. Ik ben er nooit geweest en ik moet mij schamen. Jarenlang heb ik zo dichtbij gewoond.

Tijdens de oorlog was de IJzeren man al een strandbad. Door de SS’ers werd een stuk afgesloten voor eigen gebruik. Er moest een steiger en een duikplank komen. Gevangenen werden aan het werk gezet. Gevangenen die niet konden zwemmen werden door Duitse herders gruwelijk mishandeld. Zo erg dat sommige gevangenen het niet overleven. En dan lig ik met Nynke op het strand en zie ik een steiger, een duikplank en in de verte honden vrolijk spartelen in het water.  Ik word bewust in Vught.

Lees meer op www.nmkampvught.nl